کد مطلب:37202 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اهل بيت

درصفحه 164 كتاب سفينه البحار و مدينه الاحكام و آلاثار حديثي از قول امام حسين(ع) نقل شده است كه مي گويد ايرانيان دشمن اصلي ما هستند و بايد آنان را به بردگي گرفت لطفا توضيحي درباره آن بدهيد.

اين حديث در ج1 سفينه البحار ص164 از امام صادق عليه السلام روايت شده چون كنيه امام صادق عليه السلام ابوعبدالله است و مضمون آن اين است كه «ما قريش هستيم و شيعيان ما عرب هستند و دشمنان ما عجم» و آنچه را شما نقل كرده ايد برداشت ذهني شماست كه در متن حديث ديده نمي شود. مرحوم علامه مجلسي در توضيح اين حديث مي فرمايد( عربي كه از او تعريف شده است آنهايي هستند شعيه باشند گرچه عجمي باشند و عجمي كه مذمت شده كساني هستند كه دشمن اهل بيت اند گرچه عرب باشند) از طرفي مراد از عجم غير عرب است خواه فارس باشند يا ترك يا انگليسي و يا....... علاوه بر اين مراد امام صادق عليه السلام به قرينه ساير روايات كه در مدح عجم( از جمله ايرانيان) آمده است اين باشد كه مراد از عرب آنهايند كه فصيح و روشن سخن مي گويند و مراد از عجم كساني هستند كه مغلق و گره دار سخن گفته و مراد خويش را در گفتار روشن نمي سازنداين دو معنا براي عرب و عجم در لغت آمده است و در واقع مراد امام صادق معناي عرب و عجم است نه مصداق ايندو لفظ در خارج .بنابراين ممكن است كسي عرب باشد ولي معناي عرب در او نباشد بلكه دشمن اهل بيت عليهم السلام نيز باشد همچنانكه ممكن است كسي عرب نباشد اما معناي عرب در او بوده و شيعه اهل بيت عليهم السلام نيز باشد كه در اجتماع افراد زيادي را اينگونه مي بينيم و اين خود دليل بر مراد امام عليه السلام در اين حديث شريف است. از اين گذشته امام صادق عليه السلام در حديثي مي فرمايند: اگر قرآن بر عجم نازل مي گشت عربها به آن ايمان نمي آوردند به راستي قرآن بر عرب نازل شد و عجم بدان ايمان آوردند و اين فضيليتي است براي عجم سفينة البحار ج2ص164. و اين حديث علاوه بر اينكه دلالت بر فضيلت عجم ها بر عربها دارد مراد امام عليه السلام را نيز از آن حديث روشن مي سازد كه مراد از عرب معناي لغوي عرب(كسي كه گفتارش فصيح و روشن باشد) است و مراد از عجم معناي لغوي عجم (كسي كه گفتارش مغلق است و روشن سخن نمي گويد) است نه مصداق خارجي آن. پس اگر شخصي از جنس عرب باشد و دشمن اهل بيت بوده و اعتقاد خويش را در گفتارش روشن نسازد و منافقانه سخن بگويد( همچون ابن ملجم كه به امير المومنين اظهار محبت مي كرد ولي دشمن آن حضرت بود) او در كلام امام عليه السلام مذمت شده است مگر آنكه محب اهل بيت عليهم السلام گردد و اعتقاد خويش را با بياني روشن آشكار سازد . و اگر شخصي از جنس عجم باشد شيعه اهل بيت باشد و اعتقاد خويش را با بياني روشن و رسا اظهار كند او در كلام امام عليه السلام تعريف شده است مگر آنكه دشمن اهل بيت عليهم السلام گردد و بر خلاف عقيده اش سخن بگويد.